Hans van Houwelingen (1957) is een beeldend kunstenaar die controverse zoekt. Hij onderzoekt naar eigen zeggen de relatie tussen kunst, ideologie en politiek, en doet dat bij voorkeur door in te grijpen in de publieke ruimte. Hij maakte een plein met bestrating in het patroon van een Perzisch tapijt in een Utrechtse volksbuurt, haalt monumenten van hun sokkel om ze te ruilen of zet ze op een zuil van reusachtige dimensies.

Veel van zijn ontwerpen, zoals een monument voor de Olympische winterspelen in Turijn met bloedmonsters van 2500 sporters, of voor een Nationaal Gastarbeidermonument, waarin de overheid de rol van gastarbeiders in de geschiedenis van Rotterdam erkent, zijn zo omstreden dat ze niet worden uitgevoerd. Maar dat is dan ook de consequentie van zijn werkwijze: de spanning opzoeken tussen politiek en samenleving. Van Houwelingen verleidt mensen stelling te nemen.

Maar heeft hij enorm veel succes, bijvoorbeeld met zijn Blauw Jan op het Kleine Gartmanplantsoen midden in Amsterdam waar vele bronzen hagedissen al twee decennia lang iedereen tot vrolijkheid stemt. Van Houwelingen werd opgeleid aan de Academie Minerva en de Rijksakademie van Beeldende Kunsten.

Hans van Houwelingen (1957) is a visual artist who is searching for controversy. In his own words, he investigates the relationship between art, ideology and politics, and he prefers doing that by interfering in the public space. Van Houwelingen was trained at the Academie Minerva and the Rijksakademie van Beeldende Kunsten. In 1987 he was awarded the Prix de Rome.