Lars Laumann in West
Balanceren tussen nostalgie en mythologie
Door Babeth Knol

In april vorig jaar was in West de eerste Nederlandse solotentoonstel- ling van videokunstenaar Lars Laumann te zien. Deze vrijdag opent in de galerie een tentoonstelling met zijn nieuwste werk, waarin hij de camera richt op zijn geboortegrond in het noorden van Noorwegen.

Kenmerkend aan het werk van Lau- mann is de continue interactie en sa- menwerking met andere kunstenaars. Die samenwerking kan bestaan uit uitwisselen van ideeën, maar is soms ook meer fysiek. In een samenwer- king met beeldhouwer Rein Vollenga projecteerde Laumann zijn films op diens sculpturen. Ook nu toont hij zijn nieuwste videowerk niet gewoon op een scherm of de wanden van West. De films worden geprojecteerd op ‘vintage’ expositiewanden die tussen 1953 en 1987 werden gebruikt voor het tonen van kunst in de openbare ruimte in de afgelegen Noorse dorpen en stadjes waar Laumann als kind zijn eerste stapjes zette. Eerder onderzocht Laumann in zijn video’s fans, obsessies, liefde, zelfs de liefdesrelatie tussen een vrouw en de Berlijnse muur. In de hommage die hij maakte voor zangeres en actrice Nico openbaarde hij zichzelf als fan. In zijn nieuwe werk richt hij onze blik op Noorwegen. Een land waarover, sinds de gebeurtenissen in juli vorig jaar, het collectieve geheugen op slag veran- derde. Maar Laumann voegt daar nieu- we beelden aan toe, met een drieluik van ‘stop-motion’ films over zijn eigen Noorwegen. Laumann ging terug naar zijn geboortedorp Brønnøysund, een dorp met zo’n 4.000 inwoners net ten Ik mag dan soms klagen over wat er allemaal níet kan, maar dit weekend (15 en 16) is er veel te doen in jazzy Den Haag. Teveel misschien wel, want u kent het gezegde van de spoe- ling. Op zaterdag geeft het Parkhotel in de Molenstraat – de moderne blues haderaleenplek–nuookjazzde ruimte. De première wordt verzorgd door de Catalaanse jazz-zangeres Na- dia Basurto (20.00-23.00) met Alban Claret (gitaar), Alessio Bruno (bas) en Marcello Spagnolo (drums). Die middag zingt Nadia nota bene (17.00) ook in Murphy’s Law. Druk, druk, druk. Diezelfde avond brengt Patrick McGough in zijn Est Est Est (Wagen- plein) trompettist Philip Harper en die hebben we hier een tijdje moeten missen. Aanrader, dat leuke eet- en drinktentje dat me steeds aan oude plaatjes van etablissementen aan de zuiden van de Poolcirkel. Een regio waarin mensen dicht bij de natuur le- ven, en daardoor soms zelfs worden overschaduwd. Laumann filmde op het eiland Lovund, dat steil uit de zee oprijst. Er wonen een paar honderd mensen, maar in het voorjaar stijgt het inwonertal enorm met de jaarlijk- se komst van tienduizenden papegaai- duikers, die naar Lovund komen om hun ei uit te broeden.

Tegenhanger
Veel kleiner is de andere groep die in Laumanns nieuwe video figureert: Brønnøysunds vrouwelijke drumband ‘Torghatten Paradekorps’. Zij oefenen met ritmes en de choreografie voor hun marsen en moeten zo een mooie visuele tegenhanger vormen voor de dierlijke bezoekers van de regio. West weet zich met de keuze voor video- kunstenaar Lars Laumann in goed ge- zelschap. Zijn werk is tot februari ook te zien in de tentoonstelling ‘Objects in Mirror are Closer than they Appear’ in de Project Space van Tate Modern. Eerder exposeerde hij al in de Marian Goodman Gallery en het Museum of Modern Art in New York. Op dit mo- ment verblijft hij in Parijs bij de Kadist Art Foundation. In zijn vorige werken wist Laumann steeds goed te balance- ren tussen nostalgie, meligheid, docu- mentaire en mythologie. Een mix van ingrediënten die ook voor een video- portret van een plaatsje vlakbij het einde van de wereld een goed recept belooft te vormen.