Sinds zijn afstuderen aan de kunstacademie in 2002 heeft de Poolse Konrad Smolenski internationale bekendheid gekregen. Vorig jaar vertegenwoordigde hij Polen op de Biënnale van Venetië met twee grote kerkklokken, het geluid ervan werd vervormd en vertraagd afgespeeld door twee muren van speakers. Het resultaat was een mysterieus auditief landschap van vibraties en ruis.

Galerie West biedt Smolenski nu een podium voor drie werken: The end of Radio (2012), Fly (2000) en Judge (2009/2012). Smolenski werkt vaak samen met andere kunstenaars, en combineert daarbij graag meerdere disciplines. In Split is zijn werk gecombineerd met werk van drie geluidskunstenaars. Deze tentoonstelling kan als voorproefje worden gezien op zijn presentatie in het Volkspaleis, waar hij de gigantische installatie One mind in a million heads opbouwt. Hierbij werkt hij samen met choreograaf Noa Shadur.

De drie installaties in West zijn stuk voor stuk indrukwekkend. In de hoofdzaal van de galerie is het werk The End of Radio te zien. Zo'n tweehonderd microfoons staan opgesteld als een horde door de zaal denderende zwarte gedaanten. In plaats van dat deze microfoons jou een stem geven, zenden ze geluid van demonstraties uit. De vastberaden speeches gaan op in een zee van ruis en gekraak.

Naast het werk hangt een gitaarversterker aan de muur, hieruit klinkt een opname van Gregory Whitehead. Een zware, stem zingt “there are some things we do not know, but there are also unknown unknowns”. De tekst is een doorwerking op de speech van de Amerikaanse minister van Defensie Donald Rumsfeld. In zijn speech wees hij op de gebrekkige kennis over veronderstelde banden tussen de Iraakse overheid en terreurorganisaties. Het gezang is langzaam, bijna lamlendig, en geeft de woorden een haast sacraal gewicht.

In Split worden de demonstrerende menigten en Rumsfeld met elkaar geconfronteerd, een vruchtbare dialoog blijft echter uit. Er zijn alleen zenders, geen ontvangers. Beide partijen blijven machteloos. De communicatie stoort, een zekere chaos overmeestert de ruimte, en jij als bezoeker staat er middenin.

Even verderop staat Fly opgesteld. Vijf koeienschedels op standaards staan in een cirkel rond een lamp. Het beeld is sinister maar fascinerend. In de oogkassen zitten speakers die het geluid van een bromvlieg in stereo uitzenden. Ondertussen klinken er tergende dissonante frequenties uit een gitaarversterker, een werk van geluidskunstenaar Mattin. Het beeld en geluid smelten samen tot een ontwrichtend ensemble over verrotting en verval.

Smolenski´s werk is indrukwekkend en esthetisch. Beeld en geluid komen op je af, trekken je aandacht en houden deze vast. Tegelijkertijd wekken de installaties weerzin, afschuw en irritatie.
Toch blijft ik mij afvragen wat zich verschuilt achter deze ruis. Er worden nogal zware thema´s aangesneden zoals dood, democratie, internationale politiek en de invloed van massamedia. Vervolgens worden deze thema’s niet doelgericht geformuleerd, maar verzopen in een donkere zee van storing en dissonantie.

Is er een zinvolle omgang mogelijk met dergelijke thematiek, of zal communicatie altijd storen en moeten we leren zwijmelen in de dissonantie, het verval en de onzekerheid? Hoe Smolenski met deze vraag zal omgaan in het Volkspaleis moet nog blijken, beklijven doet zijn werk in elk geval.

Read on Villa Next Door

The Hague’s West gallery has invited rebel-artist Konrad Smoleński into its rooms, and he has done what he does best: combined images, objects, and sounds into beguiling and beautiful arrangements that evoke a mix of anxiety, disorientation, and awe. In collaboration with the gallery, and incorporating work by American audio artist Gregory Whitehead, Basque noise artist Mattin, and British spiritual medium Jack Sutton, Smoleński presents “Split,” an exhibition inspired by the concept of the “split” music album, whose sides are divided between two or more individual musicians.

Here the “split” takes the form of pairings of Smoleński’s work with that of Whitehead, Mattin, and Sutton. In one room, for example, a haunting installation titled Fly (2000) confronts visitors. It is composed of five microphone stands topped by cow skulls, their eye sockets fitted out with speakers. A naked light bulb hangs down from the ceiling in the middle of this strange circle, illuminating the macabre site. A familiar droning buzz issues from the speakers: the sound of a fly, that companion of the cow, both in life and death. The artist has paired this work with a sound piece by Mattin. Called Tinnitus, in reference to the hearing damage that causes ringing or buzzing in the ears, it features intentionally irritating sounds coming from a speaker set on a simple wooden pedestal. Taken together, these two works create a kind of concert of aural disturbance, at once distracting and mesmerizing.

“Split” is accompanied by a new publication by sociologist and music critic Michel Libera. It comes with a cassette tape filled with sounds from Smoleński’s works on one side, and audio pieces selected by Libera on the other—so viewers can bring a piece of this evocative exhibition home.

Read at contemporary Lynx

Read at Artsy

... West presenteert drie werken van de Poolse kunstenaar Konrad Smolenski (representant Polen op de afgelopen Biënnale van Venetië met een grote visueel rijke geluidinstallatie) in samenwerking met Michel Libera: The End of Radio, Judge, en ly by Smolen?ski in Split. Het laatste werk, gewijd aan vinyl (B-Sides) staat centraal ... Lees op Metropolis M

Lees op Jegens en Tevens