previous
next Simona Denicolai & Ivo Provoost
25.10.2014 — 06.12.2014Simona Denicolai & Ivo Provoost
25.10.2014 — 06.12.2014
Is er een stad zonder een bos? Vast wel, maar een stad zonder bos is geen echte stad. Bois de Vincennes, Central Park, Amsterdamse Bos, Kralingse Bos, een beetje stad is niet compleet zonder een aangelegd stuk groen. Het duo Simona Denicolai en Ivo Provoost brachten het Haagse Bos naar galerie West in Den Haag.
west5‘Yes, you can take’. Ik wordt aangespoord een aantal zaadjes van het groot stuk gespannen plastic te pakken en in een zakje te stoppen. ‘Take away and plant’ staat erop. Ik ga de zaadjes ergens in Rotterdam in de grond stoppen. Maar waarom? Simona Denicolai en Ivo Provoost denken na over de groei van de stad en de invloed daarvan op de natuurlijke omgeving. In het gezelschap van een aantal boswachters zijn ze het Haagse Bos ingetrokken om daar ter plekke de oprukkende stad te aanschouwen. Nu staat dat paleis Den Bosch wel enorm in de weg met dat lelijke veiligheidshek er omheen, en aan de overkant van de Benoordenhoutse Weg wordt een bunker gebouwd waar de Amerikaanse ambassade zich gaat huisvesten en meneer Louwman heeft kans gezien in het groen een afzichtelijk museum te bouwen waar hij zijn autoverzameling laat zien; aan het groene hart van Den Haag wordt geknabbeld. Maar Denicolai en Provoost hebben met behulp van de boswachters de biodiversiteit van het Haagse Bos aanschouwelijk gemaakt op dit stuk gespannen plastic. Ze laten het niet alleen zien. We worden ook aangespoord het bos te verspreiden. Gaat heen en vermenigvuldigt u. Het bos vecht terug!
Het Zoniënwoud ligt ten zuidoosten van Brussel. Ik had er nog nooit van gehoord, maar op videobeelden zijn details te zien van een wandkleed dat werd geweven in 16e eeuw en in het Louvre hangt. Het kleed is geïnspireerd op dit woud. Twee andere videobeelden van het project Hello, are we in the show laten animatiebeelden zien van dieren die voorkomen in het woud en schetsen doorvoor het animatieproces gebruikt werden. Op een geluidsband hoor ik ook auto’s en vliegtuigen razen. Hello, are we in the snow is een doorlopend project waarbij alles in en om het bos wordt vastgelegd. Het project met het Haagse Bos is een soort spin-off.
west4Om het belang van het Haagse Bos te benadrukken staan in een andere ruimte modellen van zeilschepen in een lange rij opgesteld. Ze zijn afkomstig uit winkels en woningen in Den Haag. Op de ramen waarachter deze scheepjes stonden hangt nu een poster met daarop de excuses voor het afwezige object. Denicolai en Provoost benadrukken zo het belang van een bos voor een stad want het hout waarmee vroeger de schepen werden gebouwd, was afkomstig uit het Haagse Bos. Wat is nu de plek van dit bos in de stad? Groene long, rustplek, ontmoetingsplaats, voorpost van de natuur, het is allemaal waar denk ik. In ieder geval een belangrijke plek.
west5‘Yes, you can take’. Ik wordt aangespoord een aantal zaadjes van het groot stuk gespannen plastic te pakken en in een zakje te stoppen. ‘Take away and plant’ staat erop. Ik ga de zaadjes ergens in Rotterdam in de grond stoppen. Maar waarom? Simona Denicolai en Ivo Provoost denken na over de groei van de stad en de invloed daarvan op de natuurlijke omgeving. In het gezelschap van een aantal boswachters zijn ze het Haagse Bos ingetrokken om daar ter plekke de oprukkende stad te aanschouwen. Nu staat dat paleis Den Bosch wel enorm in de weg met dat lelijke veiligheidshek er omheen, en aan de overkant van de Benoordenhoutse Weg wordt een bunker gebouwd waar de Amerikaanse ambassade zich gaat huisvesten en meneer Louwman heeft kans gezien in het groen een afzichtelijk museum te bouwen waar hij zijn autoverzameling laat zien; aan het groene hart van Den Haag wordt geknabbeld. Maar Denicolai en Provoost hebben met behulp van de boswachters de biodiversiteit van het Haagse Bos aanschouwelijk gemaakt op dit stuk gespannen plastic. Ze laten het niet alleen zien. We worden ook aangespoord het bos te verspreiden. Gaat heen en vermenigvuldigt u. Het bos vecht terug!
Het Zoniënwoud ligt ten zuidoosten van Brussel. Ik had er nog nooit van gehoord, maar op videobeelden zijn details te zien van een wandkleed dat werd geweven in 16e eeuw en in het Louvre hangt. Het kleed is geïnspireerd op dit woud. Twee andere videobeelden van het project Hello, are we in the show laten animatiebeelden zien van dieren die voorkomen in het woud en schetsen doorvoor het animatieproces gebruikt werden. Op een geluidsband hoor ik ook auto’s en vliegtuigen razen. Hello, are we in the snow is een doorlopend project waarbij alles in en om het bos wordt vastgelegd. Het project met het Haagse Bos is een soort spin-off.
west4Om het belang van het Haagse Bos te benadrukken staan in een andere ruimte modellen van zeilschepen in een lange rij opgesteld. Ze zijn afkomstig uit winkels en woningen in Den Haag. Op de ramen waarachter deze scheepjes stonden hangt nu een poster met daarop de excuses voor het afwezige object. Denicolai en Provoost benadrukken zo het belang van een bos voor een stad want het hout waarmee vroeger de schepen werden gebouwd, was afkomstig uit het Haagse Bos. Wat is nu de plek van dit bos in de stad? Groene long, rustplek, ontmoetingsplaats, voorpost van de natuur, het is allemaal waar denk ik. In ieder geval een belangrijke plek.
10.11.2014 — Mousse Magazine → read at Mousse Magazine
Denicolai and Provoost MORE at West, Den Haag
07.11.2014 — Artsy, Karen Kedmey → read at Artsy
Through Interventions, Artists Denicolai and Provoost bring MORE to The Hague
Known for their explorations of and (often literal) interventions into the institutions, systems, trends, and mores of contemporary society, the Italian-Belgian artist duo Simona Denicolai and Ivo Provoost, aka Denicolai and Provoost, are currently setting their sights on The Hague, where an exhibition of their new works has recently opened at West Den Haag. Curated by Charles Gohy, and true to their approach, the exhibition features animated films, objects, and installations, as well as collaborations and interactions with residents of The Hague. Its title, “MORE by Denicolai and Provoost,” refers not only to the exhibition’s contents (i.e. more work by this multidisciplinary artistic team) but also promises that through their work, viewers will be introduced to a more nuanced, more layered, and ultimately more complex vision of their city and contemporary urban life.
Among the issues that the duo has looked into is that of man’s neglectful relationship with nature. This is reflected in the exhibition’s centerpiece, an animated film-in-progress titled, Hello, Are we in the Show?, through which the artists examine the places where the man-made abuts the natural, in this case, at the edges of the Sonian Forest near Brussels. The film features recordings of the sounds heard around the forest’s perimeter, which range from the rustling of the wind in the trees and the cracking of branches to the roar of airplanes flying overhead. These are overlaid onto animated renderings of sites both natural and industrial.
Though the film is focused upon a specific forest, its themes are universal. For their exhibition at West Den Haag, the artists have ventured to the forest that lies outside of The Hague and created an installation foregrounding its gradual loss to urban development. Not content to stop at visual presentation alone, Denicolai and Provoost are providing an array of seeds for viewers to take home with them and plant, thereby inviting them to do what they would do: take action to change the status quo.
Among the issues that the duo has looked into is that of man’s neglectful relationship with nature. This is reflected in the exhibition’s centerpiece, an animated film-in-progress titled, Hello, Are we in the Show?, through which the artists examine the places where the man-made abuts the natural, in this case, at the edges of the Sonian Forest near Brussels. The film features recordings of the sounds heard around the forest’s perimeter, which range from the rustling of the wind in the trees and the cracking of branches to the roar of airplanes flying overhead. These are overlaid onto animated renderings of sites both natural and industrial.
Though the film is focused upon a specific forest, its themes are universal. For their exhibition at West Den Haag, the artists have ventured to the forest that lies outside of The Hague and created an installation foregrounding its gradual loss to urban development. Not content to stop at visual presentation alone, Denicolai and Provoost are providing an array of seeds for viewers to take home with them and plant, thereby inviting them to do what they would do: take action to change the status quo.
01.11.2014 — Jegens en Tevens, Pia Louwerens → read at Jegens & Tevens
More – Denicolai & Provoost in West Den Haag
Simone Denicolai & Ivo Provoost vormen samen het Italiaans/Belgische kunstenaarsduo Denicolai & Provoost. Zaterdag 25 oktober is hun expositie More geopend in West Den Haag. More bevat drie installaties, aparte werken die toch in verband staan met elkaar. Centraal staat hierin de grootste installatie van de drie; de zich nog steeds ontwikkelende animatiefilm Hello, Are We In The Show?
Dit langdurige project draait allemaal om het Zoniënwoud, een groot bos ten zuidoosten van Brussel. In West is een tussenstadium van de film te zien, de video-installatie “Constellation”, bestaande uit drie schermen. Op het flatscreen op de muur zie je een tekening van een zwaan geanimeerd in minimaal 200 tekeningen. Steeds opnieuw komt de zwaan tot leven, eerst zwemmend in het niets; tot het water wordt ingevuld. Op de muur achter het scherm worden 188 tekeningen of schetsen van het Zoniënwoud geprojecteerd. Corresponderend met deze tekeningen hoor je soundscapes die horen bij deze dagelijkse parktaferelen: een vogeltje landt op een besneeuwde tak, een hijgende hond, een vliegtuig vliegt over, een bromvlieg passeert, iets drupt. Ik weet niet of dat het komt doordat de geluiden te geïsoleerd zijn of te duidelijk, of doordat de geluiden net niet corresponderen met de getoonde beelden, maar de geluiden komen mij net zo kunstmatig voor als de animatietekeningen.
Links op de muur hangt een scherm met een slideshow van 38 beelden. Dit zijn kleurstudies voor de animatiefilm, maar ook close-ups van “Les Chasses de Maximilien” (de jachten van Maximiliaan). Deze twaalf wandtapijten uit de 16e eeuw hangen in het Louvre en zijn ook geïnspireerd door het Zoniënwoud. Op geheel natuurlijke wijze worden deze historische wandtapijten bij dit “park als zintuiglijke constructie” betrokken.
Voor deze expositie in Den Haag hebben Denicolai & Provoost een lijntje gelegd met een ander bos: Het Haagse Bos. Ze waren vooral gefascineerd door de manier waarop het bos door de stad wordt overgenomen. De installatie “MORE” bestaat uit een foto en een interactief werk. De foto is gemaakt aan de rand van het bos, en toont een synthese van een BMW-motorkap, een boom en twee vogelpoepjes. Voor deze foto staat een constructie met liefdevol geplaatste boomzaadjes. Met take away and plant wordt de toeschouwer uitgenodigd om een zaadje te pakken en deze ergens te planten. Op deze manier wordt de kruisbestuiving tussen stad en bos aangemoedigd en inzichtelijk gemaakt.
Het hout uit het Haagse bos is vanaf 1650 alleen maar voor de scheepsbouw gebruikt. “Men mag dus gerust stellen dat omgekeerd evenredig met de bloei van de Nederlandse scheepvaart het Haagse Bos kleiner en kleiner geworden is”, aldus Denicolai & Provoost. De kunstenaars zagen in veel Haagse vensterbanken modelschepen staan, en hebben hier het werk “Maritime History of the Netherlands” mee gemaakt, een presentatie van deze schepen in de vensterbank van West.
In de lege vensterbanken is op dit moment een poster te zien, waarop het publiek haar verontschuldigingen aanbiedt voor de tijdelijke “onzichtbaarheid” van de boot. Bij het werk hoort een kleine catalogus: Maritieme Geschiedenis van Nederland. Dit boekje bevat een overzicht van alle getoonde miniatuurboten en meandert tussen persoonlijke geschiedenissen van de eigenaars en informatie over de bootjes, over insecten, aardwormen en andere dieren in het Haagse Bos.
Telkens weer leggen Denicolai & Provoost verbinden lijntjes met het volgende onderwerp en terug. Alles staat in verband met elkaar. Het Zoniënwoud, het Haagse Bos, het meenemen naar huis, de vensterbank-expositie, het Haagse hout voor de scheepvaart en de minitatuurbootjes. Dit netwerk houdt het midden tussen “artistic research” (wat niet vaak genoeg de statistiek weet te ontstijgen, maar in dit geval gelukkig wel), en pure romantiek, zoals de “take away and plant” installatie. De zaaltekst (overigens een nogal wijdlopige stuk tekst) beschrijft het wel mooi: “Er is geen spoor van melancholie in deze poging tot het creëren van een cultureel gesloten circuit.” De onderzoeksverbanden van More zijn verbanden die de kijker snapt omdat het onderdelen zijn van het dagelijks leven. Of dit nu zintuiglijke verbanden zijn zoals in de animatie-film vertaling van een park, of mentale verbanden zoals de relatie tussen de botencollectie van Ton Kuiper op Scholstraat 8A en de ontbossing van Den Haag.
Dit langdurige project draait allemaal om het Zoniënwoud, een groot bos ten zuidoosten van Brussel. In West is een tussenstadium van de film te zien, de video-installatie “Constellation”, bestaande uit drie schermen. Op het flatscreen op de muur zie je een tekening van een zwaan geanimeerd in minimaal 200 tekeningen. Steeds opnieuw komt de zwaan tot leven, eerst zwemmend in het niets; tot het water wordt ingevuld. Op de muur achter het scherm worden 188 tekeningen of schetsen van het Zoniënwoud geprojecteerd. Corresponderend met deze tekeningen hoor je soundscapes die horen bij deze dagelijkse parktaferelen: een vogeltje landt op een besneeuwde tak, een hijgende hond, een vliegtuig vliegt over, een bromvlieg passeert, iets drupt. Ik weet niet of dat het komt doordat de geluiden te geïsoleerd zijn of te duidelijk, of doordat de geluiden net niet corresponderen met de getoonde beelden, maar de geluiden komen mij net zo kunstmatig voor als de animatietekeningen.
Links op de muur hangt een scherm met een slideshow van 38 beelden. Dit zijn kleurstudies voor de animatiefilm, maar ook close-ups van “Les Chasses de Maximilien” (de jachten van Maximiliaan). Deze twaalf wandtapijten uit de 16e eeuw hangen in het Louvre en zijn ook geïnspireerd door het Zoniënwoud. Op geheel natuurlijke wijze worden deze historische wandtapijten bij dit “park als zintuiglijke constructie” betrokken.
Voor deze expositie in Den Haag hebben Denicolai & Provoost een lijntje gelegd met een ander bos: Het Haagse Bos. Ze waren vooral gefascineerd door de manier waarop het bos door de stad wordt overgenomen. De installatie “MORE” bestaat uit een foto en een interactief werk. De foto is gemaakt aan de rand van het bos, en toont een synthese van een BMW-motorkap, een boom en twee vogelpoepjes. Voor deze foto staat een constructie met liefdevol geplaatste boomzaadjes. Met take away and plant wordt de toeschouwer uitgenodigd om een zaadje te pakken en deze ergens te planten. Op deze manier wordt de kruisbestuiving tussen stad en bos aangemoedigd en inzichtelijk gemaakt.
Het hout uit het Haagse bos is vanaf 1650 alleen maar voor de scheepsbouw gebruikt. “Men mag dus gerust stellen dat omgekeerd evenredig met de bloei van de Nederlandse scheepvaart het Haagse Bos kleiner en kleiner geworden is”, aldus Denicolai & Provoost. De kunstenaars zagen in veel Haagse vensterbanken modelschepen staan, en hebben hier het werk “Maritime History of the Netherlands” mee gemaakt, een presentatie van deze schepen in de vensterbank van West.
In de lege vensterbanken is op dit moment een poster te zien, waarop het publiek haar verontschuldigingen aanbiedt voor de tijdelijke “onzichtbaarheid” van de boot. Bij het werk hoort een kleine catalogus: Maritieme Geschiedenis van Nederland. Dit boekje bevat een overzicht van alle getoonde miniatuurboten en meandert tussen persoonlijke geschiedenissen van de eigenaars en informatie over de bootjes, over insecten, aardwormen en andere dieren in het Haagse Bos.
Telkens weer leggen Denicolai & Provoost verbinden lijntjes met het volgende onderwerp en terug. Alles staat in verband met elkaar. Het Zoniënwoud, het Haagse Bos, het meenemen naar huis, de vensterbank-expositie, het Haagse hout voor de scheepvaart en de minitatuurbootjes. Dit netwerk houdt het midden tussen “artistic research” (wat niet vaak genoeg de statistiek weet te ontstijgen, maar in dit geval gelukkig wel), en pure romantiek, zoals de “take away and plant” installatie. De zaaltekst (overigens een nogal wijdlopige stuk tekst) beschrijft het wel mooi: “Er is geen spoor van melancholie in deze poging tot het creëren van een cultureel gesloten circuit.” De onderzoeksverbanden van More zijn verbanden die de kijker snapt omdat het onderdelen zijn van het dagelijks leven. Of dit nu zintuiglijke verbanden zijn zoals in de animatie-film vertaling van een park, of mentale verbanden zoals de relatie tussen de botencollectie van Ton Kuiper op Scholstraat 8A en de ontbossing van Den Haag.