previous
next Let us keep our own noon
29.02.2012 — 14.04.2012Let us keep our own noon
29.02.2012 — 14.04.2012
01.04.2012
Hans Aarsman for Fieldeye
In-House-Universe
The bookshelf on the right contains twelve 506 page volumes, representing a scale model of our solar system from the Sun to Pluto. You are looking at Claudia Sola, one of Fieldeye’s contributors. Claudia is holding volume one, opened on page 1, the page with the sun. After the sun she will have to turn 62 black pages before she arrives at the next celestial body: Mercury.
Get the picture? Every page you turn you travel 1.000.000 kilometers. Since most of the universe is black, you will travel in the dark a lot and so most of the pages are black. From Mercury it takes 50 more pages black, black, black before you arrive at Venus.
Mishka Henner is the creator of this work. I knew books could show the universe, they could illlustrate the universe. But be the universe, that’s what this bookshelf actually does. On page 155 the earth appears, we’re home just for one page. Then the journey goes on for another 6565.000.000 kilometers until on the last page : Pluto.
In 2011 Miska Henner won the Kleine Hans. That was even before he made this ingenious bookwork. What a pick, I can assure you the jury is awfully proud.
If you desire to have your own in-house-universe you may buy it for only £ 120 + shipping at http://mishka.lockandhenner.com/blog/?p=1088
Or you can go to The Hague and see more works about space and time in a show curated by David Horvitz. At West until the 12th of April. http://www.west-denhaag.nl/e/53
In-House-Universe
The bookshelf on the right contains twelve 506 page volumes, representing a scale model of our solar system from the Sun to Pluto. You are looking at Claudia Sola, one of Fieldeye’s contributors. Claudia is holding volume one, opened on page 1, the page with the sun. After the sun she will have to turn 62 black pages before she arrives at the next celestial body: Mercury.
Get the picture? Every page you turn you travel 1.000.000 kilometers. Since most of the universe is black, you will travel in the dark a lot and so most of the pages are black. From Mercury it takes 50 more pages black, black, black before you arrive at Venus.Mishka Henner is the creator of this work. I knew books could show the universe, they could illlustrate the universe. But be the universe, that’s what this bookshelf actually does. On page 155 the earth appears, we’re home just for one page. Then the journey goes on for another 6565.000.000 kilometers until on the last page : Pluto.
In 2011 Miska Henner won the Kleine Hans. That was even before he made this ingenious bookwork. What a pick, I can assure you the jury is awfully proud.
If you desire to have your own in-house-universe you may buy it for only £ 120 + shipping at http://mishka.lockandhenner.com/blog/?p=1088
Or you can go to The Hague and see more works about space and time in a show curated by David Horvitz. At West until the 12th of April. http://www.west-denhaag.nl/e/53
31.03.2012
David Kuiper in conversation with Marie-José Sondeijker on Radio Discus
Starts at 34:30
Starts at 34:30
23.03.2012
21.3.2012
Niels Post for Trendbeheer
29.02.2012
Kees Koomen for chmkoome's Blog
Op 29 februari, schrikkeldag, een dag die buiten de tijd lijkt te vallen, opent bij West een tentoonstelling over tijd. Curator David Horvitz heeft een aantal kunstenaars samengebracht die uitspraken doen over de betrekkelijkheid van tijd. De titel van de tentoonstelling is daar al een voorbeeld van:” Let us Keep our own Noon” . Aangezien 12.00 u in de middag door onze klokken wordt bepaald en niet door het feit dat de zon het hoogste punt in de hemel heeft bereikt kunnen wij bij wijze van spreken net zo goed zelf uitmaken wanneer we het Angelus bidden. Horvitz heeft bij de tentoonstelling een flinke hoeveelheid leeswerk gevoegd, waaronder een dikke reader, die als een kalender aan de wand gehangen kan worden. Deze stelde hij samen met Mylinh Nguyen en Matthew Volgraff en hierin is het resultaat van anderhalf jaar onderzoek naar tijd opgenomen.
Als je het lezen even laat voor wat het is kan je toch nog veel plezier aan de tentoonstelling beleven, al is het alleen maar door de verzameling van vierentwintig schilderijen die Paul Branca heeft ingebracht. Het zijn weergaven van de kat van Balthus met een zandloper. Het vormt het resultaat van een performance die Branca gedurende vierentwintig uur hield en waarin hij met vierentwintig man, een per uur, de vervaardiging van de schilderijen besprak. Het is een mooie bespiegeling op het werk in het atelier, de aandacht die dat vergt en de tijd die daar krimpt en oprekt tijdsens het overwegen van een resultaat: heel herkenbaar voor schilders. Een tweede kunstenaar die me bijzonder aansprak is Zach Houston met een aantal tekstwerken verspreid over de galerie. Het vergt wat tijd om tot de kern te komen van deze tentoonstelling, maar dat levert dan ook wat op!
Op 29 februari, schrikkeldag, een dag die buiten de tijd lijkt te vallen, opent bij West een tentoonstelling over tijd. Curator David Horvitz heeft een aantal kunstenaars samengebracht die uitspraken doen over de betrekkelijkheid van tijd. De titel van de tentoonstelling is daar al een voorbeeld van:” Let us Keep our own Noon” . Aangezien 12.00 u in de middag door onze klokken wordt bepaald en niet door het feit dat de zon het hoogste punt in de hemel heeft bereikt kunnen wij bij wijze van spreken net zo goed zelf uitmaken wanneer we het Angelus bidden. Horvitz heeft bij de tentoonstelling een flinke hoeveelheid leeswerk gevoegd, waaronder een dikke reader, die als een kalender aan de wand gehangen kan worden. Deze stelde hij samen met Mylinh Nguyen en Matthew Volgraff en hierin is het resultaat van anderhalf jaar onderzoek naar tijd opgenomen.Als je het lezen even laat voor wat het is kan je toch nog veel plezier aan de tentoonstelling beleven, al is het alleen maar door de verzameling van vierentwintig schilderijen die Paul Branca heeft ingebracht. Het zijn weergaven van de kat van Balthus met een zandloper. Het vormt het resultaat van een performance die Branca gedurende vierentwintig uur hield en waarin hij met vierentwintig man, een per uur, de vervaardiging van de schilderijen besprak. Het is een mooie bespiegeling op het werk in het atelier, de aandacht die dat vergt en de tijd die daar krimpt en oprekt tijdsens het overwegen van een resultaat: heel herkenbaar voor schilders. Een tweede kunstenaar die me bijzonder aansprak is Zach Houston met een aantal tekstwerken verspreid over de galerie. Het vergt wat tijd om tot de kern te komen van deze tentoonstelling, maar dat levert dan ook wat op!
17.03.2012
Heske ten Cate for Mister Motley
Om deze expositie in te leiden citeer ik een mail die gastcurator David Horvitz (USA) schreef naar de galerie. Hij spreek dat over de expositie Let us keep our own noon, die opende op schrikkeldag in galerie West. Een expositie die draait om het filosofische begrip ‘tijd’.
‘Het is laat in New York. Ik zou al lang moeten slapen.
De titel van de tentoonstelling zal zijn: LET US KEEP OUR OWN NOON. Dat was een strijdkreet tegen de standaardisering van de tijd in de Verenigde Staten. Toen de steden de spoorwegtijd gingen aanhouden. Toen het niet meer het middaguur was omdat de zon op het hoogste punt in de hemel stond, maar omdat de klok op 12.00 uur stond.
Waarom zouden we niet iedereen zijn eigen middaguur gunnen?
Door de overgang van het bepalen van tijd naar de stand van de zon naar de tijd van de klok, zijn wij niet alleen de kunst van het ‘hemellezen’ kwijtgeraakt, maar zijn we ook verder vervreemd van de wereld. Het deel van de zonnewijzer dat een schaduw werpt, wordt een gnomon genoemd, het Griekse woord voor ‘kennis’ en verwant met woorden als gnosis. Het is als een mens die rechtop staat met de zon recht boven hem, die zijn schaduw op de grond werpt. Tijd was het verband tussen de baan van de zon (en de maan en de sterren) en de exacte locatie van ons lichaam. De tijd van de klok werd de tijd van de industrie, van werk, van een constante onafgebroken beweging. (…)
Ik heb online zaadjes gevonden van een plant met bloemen genaamd Portaluca Pastel Sundial – een zonnewijzer. Misschien moet je deze dit voorjaar op de binnenplaats van de galerie zaaien? Ik ga nu maar proberen te slapen. Wist je dat je, naar verluidt, kunt zien hoe laat het is in door in de ogen van een kat te kijken? En dat de Vikingen een speciale steen gebruikten om op een bewolkte dag te zien waar de zon stond?
Nu zou ik willen dat ik de verkeerde tijd in mijn zak had zitten en deze door de hele stad kon verspreiden.
Goedenacht,
-David’
Kunst kan niet worden los gezien van het begrip ‘tijd’. Het zijn twee broers. Beide soms lastig te doorgronden. De abstractie van het thema is terug te zien in de werken en de selectie ervan in de galerie. Let us keep our own noon is tot 31 maart te bekijken in Galerie West te Den Haag.
Om deze expositie in te leiden citeer ik een mail die gastcurator David Horvitz (USA) schreef naar de galerie. Hij spreek dat over de expositie Let us keep our own noon, die opende op schrikkeldag in galerie West. Een expositie die draait om het filosofische begrip ‘tijd’.
‘Het is laat in New York. Ik zou al lang moeten slapen.
De titel van de tentoonstelling zal zijn: LET US KEEP OUR OWN NOON. Dat was een strijdkreet tegen de standaardisering van de tijd in de Verenigde Staten. Toen de steden de spoorwegtijd gingen aanhouden. Toen het niet meer het middaguur was omdat de zon op het hoogste punt in de hemel stond, maar omdat de klok op 12.00 uur stond.
Waarom zouden we niet iedereen zijn eigen middaguur gunnen?
Door de overgang van het bepalen van tijd naar de stand van de zon naar de tijd van de klok, zijn wij niet alleen de kunst van het ‘hemellezen’ kwijtgeraakt, maar zijn we ook verder vervreemd van de wereld. Het deel van de zonnewijzer dat een schaduw werpt, wordt een gnomon genoemd, het Griekse woord voor ‘kennis’ en verwant met woorden als gnosis. Het is als een mens die rechtop staat met de zon recht boven hem, die zijn schaduw op de grond werpt. Tijd was het verband tussen de baan van de zon (en de maan en de sterren) en de exacte locatie van ons lichaam. De tijd van de klok werd de tijd van de industrie, van werk, van een constante onafgebroken beweging. (…)
Ik heb online zaadjes gevonden van een plant met bloemen genaamd Portaluca Pastel Sundial – een zonnewijzer. Misschien moet je deze dit voorjaar op de binnenplaats van de galerie zaaien? Ik ga nu maar proberen te slapen. Wist je dat je, naar verluidt, kunt zien hoe laat het is in door in de ogen van een kat te kijken? En dat de Vikingen een speciale steen gebruikten om op een bewolkte dag te zien waar de zon stond?
Nu zou ik willen dat ik de verkeerde tijd in mijn zak had zitten en deze door de hele stad kon verspreiden.
Goedenacht,
-David’
Kunst kan niet worden los gezien van het begrip ‘tijd’. Het zijn twee broers. Beide soms lastig te doorgronden. De abstractie van het thema is terug te zien in de werken en de selectie ervan in de galerie. Let us keep our own noon is tot 31 maart te bekijken in Galerie West te Den Haag.