Financieele Dagblad, augustus 2008, Frits de Coninck
Het bevroren moment

De zomervakantie, een periode dat veel galeries even niet tentoonstellen. West in Den Haag gebruikt die windstilte handig door interessante jonge kunstenaars voor het voetlicht te brengen, kunstenaars die werk tonen dat nog niet eerder voor het publiek te zien is geweest. Tom de Groot (1977) toont schilderijen in de fundamentele traditie geschilderd. Een onderzoek naar het medium schilderen dus dat wat gedateerd aandoet. Jasper Niens (1980) toont zijn resultaten van een studieperiode in Canada in de vorm van sculptuur en een video. Maar de interessantste is de Amerikaan Mark Vincent Houston (1976). Zijn foto’s trekken meteen de aandacht en niet eens door technische perfectie. Want perfect zijn ze zeker niet. Indringend is het beeld dat hij presenteert op het eerste oog ook niet. De foto’s hebben ogenschijnlijk iets toevalligs en documentairs. En toch. De hoofdpersonen bevinden zich in een lege ruimte: kamer, plantsoen, strand, grasveld. Ze zijn anoniem. Je kunt van niemand het gezicht zien en van de meesten ook niet het geslacht. Ze hebben iets androgyns. Maar het opmerkelijkste van zijn werk ligt in de soms spectaculaire houding die hij vastlegt. Houston heeft ze gefotografeerd met een analoge camera terwijl ze in volle beweging zijn. Hij kiest dat moment dat het lichaam in een draaiing verkeert die nooit te regisseren valt. Zo’n moment dat je het lichaam betrapt in een houding die deel is van een veel grotere, natuurlijk doorlopende reeks bewegingen. Houston zoekt de beweging die je paradoxaal genoeg het duidelijkst te zien krijgt als je haar stil zet.

Zijn foto’s heeft hij gemaakt in New York waar hij vandaan komt en in Kentucky. Hij is geïnteresseerd in beweging en voor de reeks die hier te zien is heeft hij mensen gefotografeerd die dansen. Het blijkt om een subcultureel verschijnsel te gaan van jonge homo’s en transseksuelen die in hun dans (zonder muziek) of in hun manier van lopen vrouwelijkheid proberen uit te drukken. Een subcultuur die zo te zien overwegend zwart is. Voor Houston gaat het om het moment op het einde van zo’n performance, het moment dat de danser zich laat vallen en de controle min of meer verliest. Het resultaat is iets ongrijpbaars. Het lichaam heeft een houding die je soms amper nog als zodanig herkent. Het lichaam als abstractie, wat nog eens wordt versterkt door de non-descripte ruimtes waarin de dansers optreden.

Mijnnl 1 augustus 2008
Zomerexpositie West

Amsterdam - Foto’s van ruimtes, kleurrijke kunstwerken voor aan de muur en beelden van personen die los willen komen van de zwaartekracht. Met de zomerexpositie in West kun je je ogen de kost geven met deze unieke creaties van drie jonge kunstenaars. Vanaf zaterdag 2 augustus is het geopend.

Voor het eerst laten Mark Vincent Houston, Jasper Niens en Tom de Groot hun werk zien aan het grote publiek. Mark toont zijn werken van Pollination. Zijn fascinatie voor gewichtloosheid en hoe mensen los proberen te komen van zwaartekracht, is zijn uitgangspunt. Foto’s die het moment tussen tragedie en gratie vastleggen (foto boven). Als het ware wil hij de tijd even stil laten staan en dit vangen op de gevoelige plaat.

Tom de Groot
Veel kleur en vrolijkheid met Tom de Groot met als ultieme passie het opzoeken van de grenzen in de schilderkunst. Met epoxiehars, purschuim en pigment experimenteert hij er op los op zijn schilderdoeken.

Jasper Niens
In plaats van te experimenteren met materialen, experimenteert Jasper eigenlijk met jou, als publiek. Hij wil namelijk dat je zijn werken als het ware “ondergaat”. Nu denkt Jasper altijd groot: een entree die hij verandert in een gang met 48 deuren, zodat het voor de bezoeker een waar doolhof wordt. Deze keer houdt hij het ietwat kleiner, maar blijft hij gefocust op risico, veiligheid, toegankelijkheid en de totale afwezigheid van deze drie dingen in de natuur. In film en bronzen beelden maakt hij dit duidelijk.